wpisy na blogu

Byliśmy u znajomych, żeby obejrzeć ich kuchnię - takie małe przygotowania do wyboru producenta. Kuchnię obejrzeliśmy, o wszystko wypytaliśmy i na koniec patrzymy na stół - niby w salonie, niby w jadalni. Wygląda na dość duży. Szczególnie jego szerokość nas zainteresowała. Właściciele zapytani o to odpowiedzieli z uśmiechem: ponad 120 cm.

Pytamy ich, czemu się uśmiechają, a oni: "poczekajcie chwilę" i zaczęli ściągać wszystko ze stołu. Po chwili zdjęli połowę blatu i naszym oczom ukazał się zaskakujący widok:

Prawdziwy stół bilardowy! No może nie z tych największych, ale jednak. Sprawdziłem ceny na stronie producenta - zaczynają się od około 3000zł. Całkiem ciekawa propozycja dla lubiących ten typ rozrywki.

Ponieważ moment instalacji wanny zbliża się wielkimi kroki, trzeba było w końcu kupić baterię wannową. Baterie prysznicowe mieliśmy wybrane już wcześniej, natomiast nie do końca byliśmy pewni wyboru w przypadku wanny. Braliśmy pod uwagę różne modele różnych producentów ale w końcu zdecydowaliśmy się na firmę Omnires. Co ciekawe model, który nam się spodobał, jest dostępny tylko w wybranych sklepach. W internecie nigdzie nie można go nawet zobaczyć, a co dopiero kupić. Bateria nazywa się Sacramento. Zapakowana jest w ładne białe pudełko z przegródkami. Każdy element osobno zawinięty jest w woreczek.

Jest to nawannowa bateria 4-otworowa. Zależało nam na takiej, która nie ma oddzielnych zaworów do ciepłej i zimnej wody, ale za to ma oddzielny przełącznik prysznic/wylewka. Na zdjęciu mamy wylewkę, wspomniany przełącznik i mieszacz.

Tak długo nie mogliśmy się zdecydować na baterię nawannową, bo obawialiśmy się jej nieszczelności w miejscu podłączenia słuchawki prysznicowej. Słyszeliśmy, że podczas używania prysznica lub chwilę po, woda spływa po przewodzie i skapuje pod wannę. W skrajnych przypadkach podobno z otworu prysznicowego po prostu śmierdziało. W sklepie z armaturą miły pan zasugerował rozwiązanie tego problemu - system Follow Me. Jest to specjalny przewód prysznicowy odprowadzający do odpływu wodę, która dostała się przez otwór nawannowy. Dodatkowo wyposażony jest w sprężynę ułatwiającą wkładanie prysznica na miejsce.

Kolejny zakup dokonany pod wpływem miłego pana ze sklepu to syfon wannowy z korkiem klik-klak. W tym przypadku pan zachwalał możliwość łatwego demontażu i wyczyszczenia (wymiany) korka bez potrzeby dostępu do syfonu od spodu. Podobno jest to unikalna funkcjonalność - uwierzyliśmy i kupiliśmy :)

Przy okazji zakupiliśmy baterie umywalkowe do obu łazienek - też model Sacramento

Znowu białe pudełka, a w środku bateria w woreczku.

W trójkąciku schowane są różne wężyki.

Sama bateria wygląda tak:

No i na koniec jeszcze do kompletu kupiliśmy korki klik-klak do umywalek.

Uff, zdaje się, że problem zakupu armatury mamy już za sobą :)

W górnej łazience pojawiła się ścianka. W projekcie miała być zabudowa KG z dwoma wnękopółkami. Szanowna Małżonka zaproponowała, żeby wnęka nie miała ograniczeń po bokach. Pan Janek powiedział: "nie ma sprawy" i jest.

Ścianka jest dosyć wąska (około 11cm) a w tym przewężeniu jest jeszcze chudsza.

Tak to wygląda z przodu. Do tej ścianki będzie dostawiona wanna.

Żeby nie nadwerężać wyobraźni, postawiliśmy wannę na miejsce.

Na ściance pojawiły się rysunki dotyczące różnych koncepcji kolejnych wnęk. Wszystkie cierpliwie przygotowywał pan Janek.

Chyba jednak nie będziemy robić żadnej półki i zostanie gładka ściana.

Wanna będzie odsunięta od ściany i pojawi się tam półka z płytek drewno podobnych a w półce zamontujemy baterię 4 otworową. Na wysokości wanny zarówno na ścianie, jak i na ściance KG planujemy dać pasek z tej samej płytki co półka.

Czekamy jeszcze chwilę na pana Bartka (ma zamontować podtynkową bidetkę) i zapewne pan Janek rozpocznie kafelkowanie. Do tego momentu może jeszcze coś zmienimy :)

Wprawdzie ogłosiliśmy zakończenie prac nad podłogą parteru ale było to przedwczesne. Przecież trzeba jeszcze całość zafugować i olistwować. Właśnie tą pierwszą czynnością zajął się nasz pan Janek.

W końcu możemy pokazać większe powierzchnie niepozakrywane tekturami.

Zdecydowaliśmy się na szarą fugę Mapei (nr 114), aczkolwiek mogłaby być jeszcze odrobinę ciemniejsza (nr 120). Nie bolejemy nad tym bardzo, bo pewnie z czasem sama ściemnieje.

Wnikliwi obserwatorzy z pewnością zauważyli brak fugi w jednej ze szpar. W tym miejscu pojawi się jakiś silikon. Jest to taki patent pana Janka na problemy z dylatacjami. Niezbyt szczęśliwie wypadła nam ona prawie w połowie płytki (równo ze ścianą). Żeby nie ciąć płytki na cienkie paski a jednocześnie zabezpieczyć się przed pękaniem płytek, pan Janek przykleił ją tylko z lewej strony. Prawa strona jest na silikonie, co umożliwi pracowanie płytce wraz z betonem po obu stronach dylatacji. Miejmy nadzieję, że to zadziała.

No i na koniec porównanie kolorów obecnej podłogi w salonie i tarasowej deski Garapa. Prawda, że pasują :)

No właśnie, z czego??? Od dłuższego już czasu zastanawiamy się nad odpowiedzią na to pytanie. Kiedyś uznaliśmy, że damy jakąś kostkę i już. Jednak potem nam się odwidziało i zaczęliśmy szukać czegoś innego. 

Płytki na tarasie, to zdecydowanie nie moja bajka (chociaż szanowna małżonka akceptuje takie rozwiązanie). Skierowaliśmy więc swoją uwagę w kierunku desek. Drewno zawsze ładnie wygląda i pasowałoby do naszego zadaszenia tarasu. Odstraszała nas jednak wizja regularnego dbania o taras - olejowanie 2 razy w roku, odszarzanie i takie tam. 

W ten sposób dotarliśmy do desek kompozytowych. Po pierwszym okresie nieufności i przeczytaniu miliarda opinii w końcu uznaliśmy, że to jest to. No, przesadziłem trochę :) Ja uznałem a moja lepsza połowa wciąż była (i jest) sceptyczna. Wprawdzie wszyscy znani nam posiadacze kompozytu na tarasie chwalili to rozwiązanie, ale z drugiej strony niewielu się przyzna, że popełniło błąd warty kilkanaście tyś zł. Ważnym argumentem przeciw jest kwestia jakości produktu. Podobno jest teraz dużo różnych desek o bardzo słabej jakości, zmieniających kolor pod wpływem słońca itd.

Mając te wszystkie wątpliwości w głowie wybraliśmy się do firmy, która wykonała kompozytowy taras znajomym. Pan pokazał nam różne deski i deklarował wysoką jakość fińskiego producenta. Niestety cena nas trochę zmroziła - około 500zł brutto za m2. Cena zawiera również wykonanie podbudowy tarasu ale nie uwzględnia schodów, które istotnie podnoszą koszt całości. Widząc nasze kwaśne miny Pan zaproponował deski wyprodukowane w zeszłym roku. Ponieważ producent wprowadził jakieś innowacje, ten "starszy model" jest tańszy o 100zł/m2. No i tu w końcu pojawi się fotka :)

Deski szare, dwustronnie ryflowane. W tej samej cenie były jeszcze inne kolory między innymi beżowe.

Minusem kompozytu jest jednak nagrzewanie się w słońcu. Mieliśmy okazję to zobaczyć na przykładzie szarych desek. Wydaje się, że boso po nich nie da się chodzić.

Słysząc nasze uwagi, Pan zaproponował nam taras z drewna egzotycznego. Ponieważ zależy nam na jasnym kolorze, pokazano nam deskę z drewna Garapa.

Jedna deska została zmoczona, aby zasymulować jej wygląd po olejowaniu. Bardzo nam się spodobała ta propozycja, tym bardziej, że cena tarasu z Garapy była porównywalna z tańszą wersją kompozytu.

Dostaliśmy próbki drewna i kompozytu i wróciliśmy do domu. Nie omieszkaliśmy poprzymierzać się z obydwoma materiałami.

Kompozyt przy drzwiach tarasowych:

Przy ścianie:

I przy słupie tarasowym:

Aparat za każdym razem pokazuje trochę inny odcień szarego. Najbliższy prawdzie jest chyba ten ostatni.

Ta sama seria ujęć, tym razem z deską Garapa:

Gratuluję tym, którzy dotrwali do końca tego długiego wpisu :)

Czas na podsumowanie:

- Garapa wygląda duuuużo lepiej niż jakikolwiek kompozyt i nie nagrzewa się. 

- Kompozyt wygląda średnio, nagrzewa się ale jest bezobsługowy

I co tu wybrać?