wpisy na blogu

...a raczej mój mąż, teść, szwagier i reszta męskiej części rodziny jedzie ze ściankami. Ja dowożę zimne napoje i lody dla ochłody, bo w cieniu u nas 26 stopni. O temperaturze w słońcu, bez wiatru i na niczym nieosłoniętym stropie nie wspomnę!

No ale efekty są:) Dzień pierwszy ścianek poddasza:

Moje schody:

Pokój Zuzi:

Pokój naszej młodszej latorośli ...która jest w planach za kilka lat;)... ale już na nasze maleństwo czekamy:)

Łazienka:

Nasza sypialnia... widział ktoś tabliczki na drzwi "dzieciom wstęp wzbroniony", albo "mama i tata w akcji, nie przeszkadzać"?

Może nigdy nie widziałam takich tabliczek, bo nie są potrzebne? Może wykańczanie domu jest tak wykańczające, że o "akcji" nawet nie chce się pomyśleć?;)

Jednak udało się zalać strop we wtorek, mąż wygospodarował tego dnia chwilę by wszystkiego dopilnować.

Schody też zalane:) Dziś po nich wchodziłam, by podlać strop, i dopiero na ostatnim stopniu przypomniało mi się że miałam sprawdzić, czy są wygodne. Więc tak sobie myślę, że skoro wchodziłam myśląc o niebieskich migdałach i nie spadłam to chyba można uznać że schody się udały:) Mąż z teściem kombinowali, kombinowali, aż wymyślili jak zbudować schody tak by z sufitu na parterze nie wystawały dwa ostatnie stopnie, jak w projekcie. I nie wystają:) Póki co jesteśmy zadowoleni, nie mogę się doczekać rozszalowania, wtedy będzie więcej widać:)

A oto zdjątka:

Taki widok zastałam wracając do domu:) Już z daleka było widać dźwig, przepiękny dźwiżek, nie?;)

I wreszcie mam swój wyczekany, piękny szarobury strop:D

I schody:

Podobno przyjaciół poznaje się w biedzie, ale okazuje się że w tych lepszych momentach też można poznać się na ludziach. Jak to jest, że traci się znajomych, bo zazdroszczą: że pracuję, że mąż normalny, że dziecko fajne, spokojne, i na dodatek jeszcze poród bezproblemowy, i jeszcze mam czelność budować dom i na dodatek jeszcze nie mam kłopotów ani z ekipą ani z materiałami??! No jak ja tak mogę?!

Zaczęłam nawet trochę narzekać, by stać się bardziej normalną:

"Nie nieee, nasz domek nie będzie duży, no patrz, łazienka taka mała, że siedząc na kibelku będę mogła myć zęby nad umywalką"

"Nie no dziecko fakt, spokojne i grzeczne, ale mało ruchliwe, a Twoje tak ślicznie wierzga"

Nosz kurczę już nie wiem co mam mówić żeby znajomym nie było przykro i źle. Omijam temat budowy. Ani słowa, cicho sza. Jak sami zaczną, to mówię o łazience lub o schodach, że krzywe. A tak naprawdę... wszystko mi się podoba, uwielbiam nasz dom, uwielbiam mojego męża i nasze kochane dziecko, i fajnie będzie myć zęby siedząc na kibelku, a schody muszą być "krzywe", skoro mają zakręt.

Ehh też tak macie? Czy to taka nasza polska mentalność, która dziwi się gdy ktoś nie narzeka? Gdy cieszy się życiem? Gdy probuje "wycisnąć je jak cytrynkę"? Przecież wiele lat odmawiałam sobie rozrywek, lepszych ubrań itp., żeby spełnić moje marzenie o domu. Całą ciążę albo leżałam albo się oszczędzałam, żeby ją utrzymać i urodzić zdrowe dziecko. A teraz gdy marzenia się spełniają okazuje się, że niektórym to nie w smak:( Też tak macie?...

Wszystko co jest mi bliskie, okolica w której dorastałam, pokraczne budyneczki gospodarcze oraz słodkie domki sąsiadów - tych złośliwych i tych przyjaznych - wszystko to mam w zasięgu wzroku, tylko z innej perspektywy:)

Teść i szwagier z kuzynami w akcji:)

Strop nad salonem:

Już zaszalowany:

Wiatrołap i dalej korytarz, dziura na schody, które będą robić dzisiaj.

W gabinecie:

Nad garażem:

Dom od frontu:

Z sufitem od razu zrobiło się bardziej "domowo":)  Co prawda część ekipy stwierdziła że będzie tu ciemno. Ciemno?! Okno tarasowe 3m od południa, okno tarasowe 180cm od zachodu i do tego okno od wschodu, i ma być ciemno? Czy to możliwe? Szalunek jest ciemny, może dlatego mieli takie wrażenie? Moim zdaniem jak się pomaluje sufit na jasno to będzie bardzo dużo światła w domu.

No i oczywiście pozostaje kwestia schodów - nie chcieliśmy na nie przeznaczać zbyt dużo miejsca, woleliśmy mieć prysznic w dolnej łazience. Chyba w każdym domu jest jakiś słaby punkt, u nas są to schody. Będę po nich tylko wchodzić i schodzić, a nie przyjmować gości, pić kawę i dokonywać ablucji grzesznego ciała, więc nie muszą być super wygodne.

Mimo schodów bardzo mi się tu podoba:) A najlepsze jest to uczucie że znam ten dom, że on nie potrzebuje "udomowienia", przyzwyczajania się do niego itp. Czuję jakbym już należała do tego miejsca. Uwielbiam tu być:)