wpisy na blogu

Harry Poter na pewno postawiłby je wszystkie jednym zaklęciem. Ale nasz Majster na pewno nigdy nie był uczniem Hogwart'u, więc i zaklęć stosownych nie miał jak i gdzie przyswoić. Zatem ścianki działowe powstają sobie w sposób tradycyjny, ale w całkiem przyzwoitym tempie! Dziś po południu mogłam już podpatrzeć, jak będzie wyglądał jeden z pokoi na poddaszu. Najlepszym na to dowodem będą poniższe zdjęcia:

Ponadto w naszym domku pojawiły się pierwsze kabelki - położone własnoręcznie przez Radka. Wszystko dlatego, że w sobotę wchodzą tynkarze, żeby otynkować nam winkle w garażu. Dzięki temu będziemy mogli umówić się na montaż bramy garażowej

A pamiętacie naszą Panią Insektor z zeszłego roku? Pojawiła się dziś na naszych włościach! Uwaga! Poniższe zdjęcia dedykowane są dla Sylwii Romkowej! Kochana! Pani Inspektor posłuchała Twoich rad i zerwała to, co kazałaś zerwać (cyt.: "na Boga!") Najpierw szybkie spojrzenie, czy Wujek na pewno nie widzi:

Później trzeba było delikatnie podwadzić - pełna precyzja:

I po chwili pierwszy pasek folii wylądował w małych łapkach:

Jak widzicie Pani Inspektor to najprawdziwsza dama - nawet w spartańskich warunkach na budowie nie rozstaje się z torebką. Jak sama mówiła - szła na "kukupy" (tłum. z polskiego na nasze: "na zakupy") - a do nas wstąpiła, bo... miała blisko no i... lubi Ciocię i Wujka !

Zapomniałabym! Radek podpisał dziś dyspozycję na wypłatę trzeciej transzy kredytu - kaska powinna trafić na nasze konto już wkrótce!

Patrząc przez okno właśnie to tytułowe przysłowie wydało mi się najbardziej adekwatne do krajobrazu, który ukazał się moim oczom po podciągnięciu rolety. Śnieg! Zima najwyraźniej nie chce się z nami rozstać. Nic sobie nie robi z tego, że nie jest już mile widziana, że wszyscy jej złorzeczą, że każdy chce wiosny. Cholercia! A mówiłam: topić Marzannę! W przyszłym roku robię kukłę i lecę nad rzekę! I Wam radzę zrobić to samo - w kupie siła przecież! Może zima potrzebuje namacalnych dowodów na to, że naprawdę nie jest przez nas lubiana? Może same słowa nie wystarczą? Może ona po prostu... głucha jest??? 

Wczoraj był u nas rzeczoznawca z banku. Polatał wokół naszej chałupki i po niej, pocykał zdjęcia i obiecał: "Jeszcze dziś napiszę raport dla banku! Posiedzę do północy i wyślę mailem, bo nie chcę zostawiać roboty na weekend! Mam nadzieję, że nie zasnę!" Na to ja poradziłam mu zrobić sobie mocną kawę - najlepiej w litrowym dzbanku. No co? Dobre rady zawsze w cenie! 

Przy okazji dowiedzieliśmy się, że facet robi odbiory elektryczne i dysponuje kontaktami do wielu specjalistów budowlano-wykończeniowo-aranżacyjnych. Przyznał się, że jego praca polega na - cytuję: "żerowaniu na bankach". I jakoś tak lżej na sercu się zrobiło, że jest ktoś kto żeruje na bankach - bo do tej pory wydawało mi się, że to banki żerują na nas i na tym łańcuch zależności się kończy. Zdaję sobie sprawę, że to wszystko wliczone jest w cenę kredytu, ale co tam! Trudno!

W tym momencie muszę użyć słowa, które przestałam darzyć sympatią: CZEKAMY! Tym razem na decyzję z banku. Trzymajcie kciuki, żeby bez problemu wypłacili nam kolejną transzę kredytu!

Niezaplanowany, bo choroby nie da się zaplanować! A tak się składa, że nasz murarz zapadł na zapalenie oskrzeli i od piątku nie ma go na budowie. A jak nie ma murarza to nie ma czego? A ścianek działowych nie ma! A ja tak bardzo chciałabym już zobaczyć jak naprawdę wyglądają pomieszczenia na poddaszu! Niby wiem, ale wiecie jak to jest: jako ten niewierny Tomasz wolałabym na własne oczy się przekonać, jakie one rzeczywiście będą! No nic! Trzeba czekać!

Czekać, czekać, czekać - odkąd rozpoczęliśmy budowę, a nawet jeszcze wcześniej - odkąd kupiliśmy działkę - ciągle na coś musimy CZEKAĆ!!! Chyba wpiszę to słowo do Słownika Wyrazów Niewygodnych i Wyprowadzających z Równowagi!

No dobra! Wylałam żale! Teraz będzie o tym, co udało się zrobić w tzw. międzyczasie. W sobotę moi chłopcy (czyt. Radek i Tata) zakasali rękawy i wylali chudziaka przy schodach. Zdjęcia dopiero z dziś, bo - mimo moich usilnych starań, żeby je wykonać wcześniej - nic z tego nie wyszło! Wszystkiemu winna jest... karta pamięci, która (zapewne z czystego lenistwa) siedziała w laptopie zamiast tam, gdzie jej miejsce, czyli w aparacie! I wiecie jaka jest bezczelna???  Nawet słówkiem nie pisnęła (małpa jedna), że jest nieobecna!

Tata codziennie jeździ na działkę (rowerem!) i wynajduje dla siebie przeróżne zajęcia. Mówi, że woli siedzieć tu niż w domu - to go wieczorem głowa nie boli i generalnie lepiej się czuje. Chyba nikt z nas - tak jak on - nie wyczekiwał wiosny. Wczoraj dostał od nas bojowe zadanie. Otóż - całkiem niechcący wyszła nam chyba... druga garderoba na poddaszu, do której wchodzić się będzie w jednym z mniejszych pokoi. Garderoba nie będzie duża, ale zawsze coś się w niej pomieści. Poprosiliśmu Tatę, żeby ocieplił styropianem ściankę szczytową, która powstała nad tarasem. A że dwa razy nie trzeba było powtarzać - dziś mogliśmy pooglądać ją już w takim stanie

W tym miejscu nie będzie ścianki kolankowej - zostanie dostawiona druga ścianka w kształcie trójkąta - podejdzie pod same krokwie. Jeden pustak już stoi - dla przykładu innym, które pójdą w jego ślady

A tu widać całe miejsce pracy mojego Taty! W sobotę upiekę pyszne ciacho - Tacie należy się małe, krzepiące, słodkie szaleństwo!

Uwaga, uwaga! Mamy pierwsze oświetlenie w naszym Lapisku! Lampa jest niezwykle oszczędna w formie, ale nadrabia kolorem - moja ukochana, gorrrrąca jak lawa pani Czerwień wkradła się również tutaj - tym razem odważnie połączona z oziębłym panem Niebieskim

No niech żesz ten nasz Murarz już wraca!!! Żeby to tak człowiek tęsknił za obcym chłopem, no! To się w pale nie mieści!!!

Pamiętacie jeszcze mój zestaw do de coupag'e??? Tak, tak! Ten, który do tej pory nabierał mocy urzędowej! Otóż dziś nadszedł dzień, w którym to zrobiłam z niego użytek i popełniłam pierwszą swoją ramkę! I wiecie co? Mam nowe hobby! Sprawa jest naprawdę fajna, więc jeśli ktoś z Was chciałby sam stworzyć niewielkim kosztem coś jedynego w swoim rodzaju - naprawdę polecam! Dodam jeszcze, że ani farby akrylowe, ani medium spękające, ani klej czy werniks końcowy - nie wydają nieprzyjemych zapachów - także śmiało można tworzyć w domowych pieleszach! No dobrze to teraz krótka relacja!

Najpierw wszystko sobie pięknie przygotowałam:

Potem papierem ściernym delikatnie przygotowałam ramkę:

Następnie pomalowałam ją ciemną farbą akrylową:

Ramka sobie grzecznie schła, a ja w tym czasie wycięłam motyw z jednorazowej serwetki:

Kolejnym krokiem było pomalowanie suchej ramki krakiem, czyli medium spękającym (ależ nazwa). Kiedy medium trochę przeschło (było jeszcze delikatnie lepkie) nałożyłam na ramkę kolejną warstwę farby akrylowej - tym razem w kolorze białym:

Ramka ponownie została odłożona do wyschnięcia - tym razem musiała być dokładnie sucha. Po chwili wyglądała tak:

Po pół godzinie mogłam zacząć przyklejać wycięte motywy, potem posmarowałam ramkę werniksem końcowym, czyli... po prostu lakierem:

I teraz moja ramka wygląda sobie tak:

Mnie się podoba! A Wam???

Tak powiedział dziś  do mnie mój własny, prywatny Małżonek! I wiecie co??? MA RACJĘ!!!

Sami zobaczcie!

"Przodek":

"Tyłek":

I "boczek":

Szybkie zbliżenie na okno tarasowe...

...i idziemy do środka!

Okno kuchenne:

Nasza sypialnia:

Małe okienka w garażu:

Dobra - tyle na dole - teraz idziemy na górę! Uwaga, uwaga! Pierwsze wejście inwestorki PO SCHODACH!!!

Rzut okiem na schody z góry:

I spacer w dół!

Ale, ale! Zanim zlazłam jak normalny człowiek - czyli po schodach - na dół, cyknęłam jeszcze zdjęcia naszym górnym okienkom! Okno balkonowe w dużej sypialni:

I okienka w małych, niemalże bliźniaczych, sypialniach

Zdjęcie poniżej robione z ukrycia - spójrzcie na miny wszystkich trzech osobników rodzaju męskiego - bezcenne, prawda??? Wpatrują się w okna, których zdjęcie jest powyżej

No dobra, to teraz krótkie podsumowanie! Ekipa przyjechała na działkę o 08:30, Panowie rozpoczęli robotę ok. 09:00. Ja byłam na miejscu o 14:10 - uzbrojona w aparat, żeby cykać fotki podczas montażu chociażby ostatniego okna... i co??? I nic! Bo ekipa pół godziny przed moim przyjazdem skończyła pracę! Uwinęli się, nie ma co! Okienka wszędzie pasowały jak ulał! (chociaż przy niektórych murarz musi podmurować - ale to już jego sprawa - nie zdążył tego zrobić wcześniej - będzie robił teraz ) Z całą odpowiedzialnością mogę polecić Firmę, w kórej zakupiliśmy orzechowe "oczy na świat": naszego Lapiska! Rewelacyjna obsługa, konkretny sprzedający, montaż w trymiga, zero mydlenia oczu! Same superlatywy!

Ścianki działowe na górze nie zaczeły dziś "się stawiać", ponieważ murarz rozchorował się na zapalenie oskrzeli. Dzwonił, że ma nadzieję wrócić na plac budowy w najbliższą środę.

Radek, Paweł (brato-sąsiad) i Tata zajęli się dziś przygotowaniami do wylania chudziaka pod ścianą od spiżarki pod schodami. Nawieźli piachu, jutro go ubiją i wyleją beton. Pod warunkiem, że nie będzie padać! 

No - to na dziś tyle! Buziaki!!!

-----------------------------------------------------------

P.S. Ło mamuniu! Zapomniałam o jeszcze jednym! O naszych klamkach do okien - jeszcze w pudełku, ale są!