wpisy na blogu

Ostatnio pisałam, że zima wygrywa z nami 1:0. Ale dziś mój Mąż zamierza chyba zremisować. Wstał o 7:00 i mówi do mnie: "Zrób mi jakieś śniadanko i ciepłą herbatę. Zjem i jadę na działkę odśnieżać poddasze!" Myślę sobie - czemu nie - lepiej to zrobić teraz, kiedy śnieg jeszcze się nie rozpuścił i nie zamienił w lód. Za chwilę dzwoni telefon. Okazało się, że chłopaki, których wynajęliśmy tydzień temu do deskowania, chcą wziąć się dziś za robotę! Oj! Coś czuję, że zima dostanie pstryczka w nos!!!

Ja się na działkę nie wybieram. Byłam przedwczoraj: wszędzie biało i zimno, ale przynajmniej drogę mamy już odnieżoną! Dziś wyposażyłam Radka w aparat i poleciłam, żeby zrobił zdjęcia poddasza "przed" i "po" akcji odśnieżeniowej!

Aha cała ta wyprawa dzieje się w tajemnicy przed moim Tatą, który musi się wygrzewać w domu, bo ma zapalenie korzonków! Dlatego nic mu nie powiedzieliśmy rano o planach działkowych, bo wtedy za żadne skarby byśmy go w domu nie zatrzymali! Co jak co - ale upór to ja po Tatusiu mam!

No tak - mimo szczerych chęci przegraliśmy ze śniegiem i mrozem Niestety. Udało nam się jedynie zadeskować daszek nad tarasem i do połowy dach nad nim. I jak zaczęło sypać w niedzielę wieczorem - tak przestało dopiero następnego dnia w nocy. Na działce leży jakieś 20 cm śniegu. Obawiam się, że koniecznie będziemy musieli odśnieżyć poddasze Podobno zapowiadają jeszcze ocieplenie - nawet do +8 stopni Celsjusza. Patrząc na poniższe zdjęcia jakoś trudno mi w to uwierzyć

A obdeskowany daszek nad tarasem wygląda tak:

Nasza zima zła!

My się zimy nie boimy,

dalej śnieżkiem w plecy zimy!

Niech pamiątkę ma!!!

W myśl słów piosenki my też się zimy nie boimy! I dlatego Chłopaki dalej deskują! Dodatkowo wynajęliśmy czterech pomocników, żeby prace nabrały tempa. A dziś za oknem naszego gniazdka czekał na nas taki widok:

Przy sobocie łatwiej wybrać się na działkę po widnemu. Z tej okazji napstrykałam trochę zdjęć, na których widać więcej niż ciemny majak! Zaczęliśmy w końcu deskować dach. Gdy przyjechałam na działkę to nasza ekipa montowała ostatnie wiatrówki.

Niestety zabrakło nam trochę deski

W międzyczasie nakarmiłam swoich Chłopców Pierwszy raz jedli posiłek w naszek kuchni Do tej pory zawsze obiad był "pod chmurką", w plenerze.

Dla tych, którzy chcieli się rozgrzać napaliliśmy w kozie Pierwszy był oczywiście Radek

Potem Radek z Teściem przenieśli rusztowania na tył domu, wdrapali się na nie i rozpoczęli deskowanie. To efekt ich pracy - gdy wyjeżdżaliśmy z działki deski były już pokryte papą, ale było zbyt ciemno, żeby robić zdjęcia.Co prawda niedużo, ale od czegoś trzeba zacząć Jutro ciąg dalszy zmagań - oby tylko śnieg nie prószył!

W tym samym czasie ja i Tata oflisowywaliśmy (nawet nie wiedziałam, że takie słowo istnieje) deski. Pozostałą na deskach korę (ten ciemny pasek)...

Tata zrywał za pomocą szpachelki...

...żeby dostać się do "żywego" drewna

Tak "potraktowaną" deskę wspólnymi siłami odkładaliśmy na nową kupkę Z jednej strony Tata:

Z drugiej strony ja (spokojnie, to czerwone, co wystaje spod kaptura to nie kolor moich włosów, tylko... drugi kaptur). Tata mówi do mnie tak: "Radek zdjęcie robi, a Ty się cieszysz - zrób zbolałą minę, żeby wszyscy widzieli, że ciężko pracujesz!" Tylko jak tu się nie cieszyć, skoro tu ciągle coś rośnie!!!

Radek przywiózł na działkę rolki papy:

A teraz trochę zdjęć więźby oglądanej z poddasza

Na sam koniec - nasza wisienka na torcie - czyli komin

Miejsce łączenia zwykłej cegły z cegłą klinkierową:

Kolorowych snów, Kochani!!! :*

... czyli wyraźniejsze zdjęcia! Ufff! Tym razem niczego nie zapomniałam! I nawet Mama mogła sobie pooglądać nasze szklane rękodzieła. No dobra - nic już nie piszę - zdjęcia mówią same za siebie

Ten będzie na samej górze:Ten w środku:A ten na samym dole:W rzeczywistości kolorki są duuuużooo,duuuużooooo żywsze - aparat przekłamuje. Dodatkowo planuję luksferki podświetlić tak, żeby "świeciły" delikatnie w salonie - a to dodatkowo podniesie ich walory kolorystyczne - przynajmniej taką mam nadzieję!

Wszystkie razem prezentują się tak: