wpisy na blogu

Wczoraj udało mi się pstryknąć trochę zdjęć za widoku Poobserwowałam też działania Chłopaków. Uprzejmie donoszę, że nie mamy już nieba w:

- garażu

- sypialni i łazience

- małym pokoju

Niebo mamy jedynie tu, gdzie zostaną wyprowadzone schody:

Wdrapałam się dziś na drabinę, żeby zrobić zdjęcie stropu z innej perspektywy

Taki widok ukazał się moim oczom

A Mąż cierpliwie czuwał na dole, żebym "nie pofikła", jak mawia moja Mama

Nie! To mój Mąż, który nakreśla mi wizję naszych schodów! Bo ze mną jest obecnie tak, że schody jakoś nie bardzo mogę sobie zwizualizować. No więc Mężuś machał łapkami, dwoił się i troił, rysował kreski nogami - a wszystko po to, żeby przedstawić mi wizję naszych schodów Sami popatrzcie, Drodzy Czytający nasz blog: czy to nie wygląda jakby tańczył kujawiaka??? Albo innego oberka???

Z tego chodzenia "wyszurał się" taki mazaj na piasku

Za Chiny Ludowe nie widzicie tu pewnie schodów, prawda? Spieszę zatem z objaśnieniami:

Legenda do zdjęcio-rysunku poniżej:

Czerwona linia wskazuje kierunek biegu schodów. Wchodzimy na nie po prawej stronie - w miejscu, gdzie umieściłam grubą czerwoną krechę. Idziemy sobie dalej i jednocześnie wchodzimy coraz wyżej Krecha brązowa oznacza drzwi - to właśnie w tym miejscu pod schodami będę miała swoją małą piwniczkę na przetwory Białe mazaje oznaczają  wymurowaną ścianę. A powierzchnia oznaczona zielonym kolorem to miejsce na... komodę! Fajnie ten mój Mąż wymyślił - teraz czas na realizację planów

Wczoraj nie udało mi się niestety zrobić żadnej fotki Oczywiście dokładałam wszelkich starań, żeby były, ale... znowu wybrałam się na działkę z aparatem bez karty pamięci. Skończyło się na tym, że pojechałam, popatrzyłam (o ile tak można nazwać wytężanie wzroku w egipskich ciemnościach, które już po godzinie 19:00 zapadają na dworzu), kilka razy potknęłam się o jakieś klamoty, których jeszcze wczoraj nie było, a dziś już leżą, a na sam koniec przeokrutnie zmarzłam.

No! Ale dziś było już lepiej! Aparat wzięłam. I kartę też. I mam zdjęcia

Co prawda dzisiejsza eskpedycja również odbywała się w ciemności, ale udało mi się zobaczyć więcej niż wczoraj - lampa błyskowa aparatu potrafi robić za naprawdę dobrą latarkę

Nasz salon zmienił nieco swoje oblicze - tzn. trochę się zagracił Część stempli już podpiera - a część czeka na ustawienie...

... a jak się spojrzy do góry, to... nie zobaczy się już gwiazdek na niebie! Co to, to nie!!! Tak jest w salonie...

...kotłowni...

... i toalecie

Gdzieś w salonie leżakują metalowe stemple, których użyczył nam nasz niezawodny (odpukać w niemalowane) wykonawca-majster. Ale w tej ciemnicy udało mi się namierzyć tylko jeden. Chyba zainwestuję w jakiś noktowizor! 

W tygodniu nie jestem w stanie dowieźć na działkę ciepłego posiłku dla mojej dzielnej brygady. Dlatego szykuję obiady w domu, pakuję, Mąż zabiera ten cały majdan na działkę. A potem odgrzewa na naszej kuchni "polowej" W kuchnię wyposażyła mnie moja kochana Siostra Mąż zakupił butlę z gazem i teraz może kucharzyć

A nie mówiłam, że niedziela będzie dla Chłopaków pracowita? Efektem ich działań są belki położone na całym domu Nie byłam świadkiem wszystkiego, co robili, bo stałam przy kuchni - po przyjeździe na działkę widać było jednak, że wcale nie próżnowali, w zamian za co dostali pyszny obiad. Dobrze, że pogoda dopisuje, to mogli zjeść "pod chmurką"

A domek - a raczej sufit - tzn. jego "szkielet" - wygląda tak:

Salon i kuchnia - widok od strony tarasu:

Łazienka z naszym "łoknem"

Garaż:

Kotłownia:

I mały pokój jeszcze przed rozmieszczeniem belek...

... i tuż po nim

Tata wdrapał się na górę i przycinał "pręty -wąsy" wystające z belek - tak, żeby bez problemu wszedł na nie  wieniec. Narzędziem jego pracy była szlifierka:

A Mąż ze Szwagrem i Teściem ustawiali pierwsze gary w rządku

Finito!!!

I jeszcze gar od tyłu...

... i od przodu

Z tego, co wiem, wynika, że obecnie w tempie natychmiastowym wyrasta nam w domu las - czyli Chłopaki podpierają belki stemplami Później może uda mi się zamieścić jakąś krótką fotorelację

Chłopakom udało się dziś ułżyć belki nad naszą sypialnią oraz łazienką i na dobry początek dwie "zawisły" w garażu Ciężko pracowali cały dzień - zanim zaczęli kłaść belki - oszalowali cały budynek.

Najpierw belki leżakowały sobie na trawce:

Ale po południu zaczęły się przemieszczać I teraz nad naszą sypialnią mamy takie "niebo":

A teraz zdjęcia Sprawców takiego stanu rzeczy

To szare, co dźwiga na górę nasz Szwagier - to właśnie gar, o którym mowa w komentarzach pod wcześniejszym wpisem Tutaj gar ląduje na swoim miejscu - czyli pomiędzy belkami:

Jeszcze tylko szybkie dopasowanie belek:

I można mierzyć, jaki odstęp zachowywać przy kolejnych belkach, żeby wszystko było ok

Tata przyglądał się całemu zamieszaniu z dołu:

A Inwestor "patrzył na wszystkich z góry"

Długo tam jednak nie posiedział, bo trzeba było zająć się docięciem ostatniej belki nad łazienką: wszystkie mają 3,9 metra - ta jedna natomiast musiała mieć 2,73 metra. Najpierw mierzenie:

Potem cięcie:

A to - efekt:

Potem przyszedł czas na wciągnięcie wieńca:

I wieniec od przodu - prawie na swoim miejscu: docelowo "wlazł" pomiędzy belki

Jutro - pomimo niedzieli - przed chłopakami kolejny pracowity dzień. Uwijają się, żebyśmy zdążyli ze wszystkim przed zimą! Kochane Mróweczki!!!