wpisy na blogu

Stolarz powoli dozuje nam przyjemności...

Od paru dni mamy STÓŁ!!!!

Tu będzie fotorelacja :

 stół w stanie krótkim, czyli złożony; sześć osób bez kłopotu i jeszcze pożywienie pośrodku w okolicach potraw zwykłych:

- no dobra,  a po rozłożeniu to co dalej?

 czyli własnie tak kończy się rozkładać, (brak mi prosięcia z jabłkiem w pysku na środku...:)

- i dochodzą dodatkowe cenne miejsca, a grube nogi stają się całkiem proporcjonalne...

- no dobrze, a co z tymi płytami?

- no miał być mechanizm chowający, ale są kłopoty- deska jest duża i ma brzeg, na razie trzeba chować ręcznie; zacząć tak:

odsunąc deski na bok i...

po wyjęciu środkowej beleczki (zapobiega załamywaniu płyt) i podaniu do potrzymania następnej osobie możemy teraz porozmyśleć:

czy płyty będą chowane na ukos (pod spodem oczywiście):

czy też prosto:

a wtedy- co (kto) je będzie trzymać???

Na razie stanęło na tym, ze jednak będą chowane... na strychu, a mechanizm zostanie opracowany...

Aha!

 W ramach dalszej walki z pozostałościami po ósemce (jeszcze durnowato boli) pojechałam do stomatologa w ościennym miasteczku. U nas wiało i padało, tam akurat rozbłysło sobie słoneczko i coś mi grubą warstwą zaiskrzyło na chodniku. 

 W pierwszej chwili pomyślałąm, że ktoś żwirek wiózł i rozsypał, bo białe takie kamyczki, ale wróciło mi widzenie i złapałam za komórkę:

I jeszcze w ogródku dentystki:

Warstwa miejscami do 2 cm!

Gdy wróciłam- u nas akurat nie padało i zdążyłam jeszcze zrobić front domku. W świetle zachodzącego słońca nie widać dużej różnicy na boniach:

A w lesie niedaleko nas:

Pozdrawiam!

Dziś bez zdjęć, bo nie dało rady pstrykać.

Stolarz i wykonawcy zniknęli w sinej dali i - mimo warunków sprzyjających nie kończą tych drobiazgów, które im zostały.

Ja- od środy totalnie nieszczęśliwa , bo mi się po wyrwanej ósemce ""pusty" zębodół zrobił (kto to przeszedł, to wie), dopiero od 2 godzin NIE BOLI!!!

Z tego dostałam napędu i posadziłam łany różnych rzeczy, które mi przywiózł w sobotę kolega (Józek, Iwonka! wielcy jesteście!). 

Zginęło to w sumie w bezkresie potrzeb, ale wiem, że ma korzonki w stronę właściwą i tylko czekać, aż porośnie.

Kota pomagała namiętnie, nie mogła zrozumieć sensu wlewania wody w dołki, z każdego próbowała wygrzebywac z obrzydzeniem, upaćkana jest teraz jak młody szczeniak

Pozdrawiam wiosennie!

Dziś już bez marudzenia- bo domek nam pięknieje od zewnątrz też:

mamy barierki na balkon, już nie boję sie stać przy krawędzi:

Od zewnątrz też:

Do tego mamy pomalowany wykusz i bonie (zdjęcia brak, akurat było w trakcie).

I mocowania do belek tarasu- robimy drewniane, coś sie nie możemy dogadać z firmą, skończy się chyba na wykonaniu własnym. Drewno egzotyk- sprawdzę które

A! I mamy juz drzwi do prysznica, miejscówka na dwie sztuki normalnie!

Żeby nie było- żadne tam żarty, poniżej macie zdjęcie dowodowe- stół stolarza, bo naszego jeszcze wciąż nie ma!

Z dowcipów innych: przestroga pralniana i - zagadka: co poszło nie tak?