wpisy na blogu

i ponad 30 tysięcy odwiedzin!!!  

Kochani, nie spodziewałabym się tego, ponieważ mój blog nie jest tak aktywny jak Wasze - u nas przez większośc czasu nic się nie dzieje, a mimo to zaglądacie do mnie, podtrzymujecie na duchu, gdy mam doła, radzicie - i za to jestem Wam wdzięczna !!!!!!!!!!!!!!

Dziś nie wyobrażam już sobie życia bez blogowania - to jest całkiem miły nawyk .

Z przyjemnością zaglądam do Was, dopinguję, cieszę się Waszymi sukcesami, smucę, gdy Wam coś nie wychodzi - myślę, że staliśmy się taką FORUMOWĄ RODZINĄ .

Mam gorącą nadzieję, że nawet po wprowadzeniu się do Waszych pięknych domów będziecie tu zaglądac - nie wyobrażam sobie, żeby było inaczej!!!

Wczoraj rozmawiałam z mężem o ewentualnym naszym powrocie do kraju - prawdę mówiąc, moglibyśmy wziąc kredyt na wykończeniówkę i wracac, ale mamy jeszcze syna, który zaczął nową szkołę, a to by oznaczało ponowne wyrwanie go ze środowiska, w którym jest już mu dobrze.

Jako nauczycielka wiem, że nasz Fabian mógłby nie poradzic sobie w polskim gimnazjum - uczyłam tam przez 5 lat i naprawdę widzę ogromną różnicę w edukacji pomiędzy Polską a Irlandią!  Nie chcemy narażac go na dodatkowy stres - postanowiliśmy zatem, żeby Młody skończył tutaj 3-letnią edukację w Secondary School (w sumie nauka powinna trwac 6 lat) - napisał tzw. małą maturę (Junior Certyficate) i wrócił dopiero do średniej szkoły w kraju - wówczas od razu zaznaczylibyśmy w szkole, że Młody bedzie zdawał maturę międzynarodową w języku angielskim - to byłaby przepustka dla niego na studia za granicą, bo coś mi się wydaje, że on chciałby po tych 3 latach wrócic tutaj ....

Sami widzicie, że takie decyzje nie są łatwe - tu nie chodzi tylko o zarabianie kasy na własny dom - jeśli ma się dzieci, to te powroty są o wiele trudniejsze - trzeba się liczyc  z tym, że różnica w systemie edukacji jest ogromna, często też dzieciaki  po prostu nie chą wracac - tu mają wszystko - dom, przyjaciół, znane im środowisko, tu się wychowują, dorastają...

Czas zatem pokaże, a na razie trzeba się pogodzic z tym, że kilka lat dzieli nas jeszcze od powrotu DO DOMU 

Kochani, dośc tych smętów - tylko takiej jesieni Wam z całego serca życzę:

Pozdrawiam cieplutko !!!