wpisy na blogu

Choć pamiętam jeszcze jak profesor od sztucznej inteligencji mówił, że to wykłady nie o blondynkach (przepraszam wszystkie prawdziwe i „prawie” blondynki)… sama zachowałam się jak rasowa Barbie... Pomna stwierdzeń, że TĄ farbą maluje się INACZEJ, zrobiłam wszystko zgodnie z instrukcją, choć Rozum i Serce podpowiadały – maluj normalnie, potem myziaj i drap.
Zrobiłam z instrukcją i tyle mam:

I co? I miał być romantic industrial, pomieszanie stylów i faktur. Romantycznie ciepłe drewno i surowe odrapane srebro, niczym z hali fabrycznej na mroźnej północy Szwecji, a wyszedł kibel na kółkach… Jak tu mówić o kolorach z prosektorium, gdy mi stary blok z wielkiej płyty wyszedł? Ratunku!

Wiem, radź sobie sam… moja skucha, to ja poprawiam. Jak ma być na mnie, to po całości, pójdziemy po bandzie… będzie, co ma być… potem będę się martwić. Zadania zakolejkowane (w kolejkę FIFO: zmartwienie i ból głowy na końcu). Czas zdjąć je ze stosu...

Nr 1 - rozjaśnić. Nie musi być idealnie, bo nie w tym rzecz, żeby ściana wróciła do stanu „sprzed”. Wszak i tak będzie malowana i drapana… Więc lecimy z szarą platyną. Trzymam przy okazji kciuki, żeby na ponowne malowanie ekranu tej platyny starczyło:

Schnie jak głupie… więc…

Nr 2 - zamiast czekać kilka godzin, kładę wałkiem (czyt. Tradycyjnie i normalnie) ten mój srebrol, moje lustereczko…. Kładę na całości… Drapać szczotą będę później. ZONK! Położone, ale wydrapać cholerstwo się nie dało… wyschło…

Nr 3 - No to jeszcze go raz… po kawałku, ale minimalnie farby tym razem, tyle – o –ile, żeby zadrapać to, co tata wcześniej doszlifowywał (chyba mi łepetynę urwie, gdy wróci i zobaczy).
Tym razem wyszło! No, prawie tak, jak było planowane, ale da się zjeść. 

Babciulka byłaby zachwycona. Mam srebrne lustereczko, niczym rury do pieca u moich dziadków. Teraz to ma klimat!

Nr 4 – Ostatnie zadania w kolejce zostały „z-delete-owane”.
 

Ciąg dalszy tych samych prac, czyli tylko 2 tematy tym razem:

1.
Podłogi na poddaszu:
Rosną, czyli się kładą...
Zrobione: sypialnia, garderoba, salonik. W piątek skończyło się na wejściu do Kapiszonady. Tzn. czas się skończył...

2.
Komin:
Smarowanie, głaskanie, lepienie, głaskanie... Jeszcze nie doszliśmy do etapu ścierania:

Trzeba też wyprowadzić w docelowe miejsce prąd, w znaczeniu: kabel do lampy, który "dynda" sobie radoście na belce. Koniec tego dobrego - lampa ma być nad schodami i basta! (Przymiarka zrobiona, będzie gucio!)

PS-
Została też częściowo pomalowana dolna łazienka... Częściowo, bo tylko sufit i wielki skos schodów. Został kąt z wanną. A potem trzeba ten kolorek rzucić jeszcze raz... Prace stoją, bo priorytet ma poddasze.

Dzisiaj na serio...
1.
Rośnie nam komin. Nie może być mały, bo obsługiwać będzie 2 kominki (teoretycznie). Nie jest też prosty. Jest... hmm.... łamany...:
 

Z tej okazji było trochę debatowania:
- Zostawić okładzinę u góry komina?
- Zasłonić? A może zostawić?
- A będzie pasować do wapienia?
- Eee... chyba nie będzie. To może lepiej zasłonić?...
- No to zasłonić... :-D
Więc cegły w domu nie ma... buuuuuuuu :-( Może i lepiej, bo jak tu czerwoną cegłę do Egiptowa wstawić? Kaszana wyjdzie! A tak Echnaton będzie zadowolony, Ramzes też czule spojrzy, a Bastet wszystko weźmie pod swoje skrzydła (o ile kot ma skrzydła).

I jeszcze z drugiej strony:

Jeśli się komuś znudzi chodzenie po schodach - drabina czeka prawie gotowa;-) Tylko, żeby mi kominiarz się nie zapędził i w realu nie zaczął po tym się wspinać...

2.
Ruszyła też podłoga:

Sprawdzamy ile dniówek nam zajmie jej położenie;-) Na razie składa się super. My się tu całą ekipą zbieraliśmy, a Wlodi sam śmiga i wszystkich przegania.

Wydawało się, że skoro płytki położone, a my malujemy i kładziemy podogi, to z budowlanką u nas koniec... Nic z tych rzeczy! Budujemy i to na całego! Tylko co my budujemy?

Trudno się zdecydować, co to jest... Schody? Komin? Kominek?
I wszystko, i nic z tego...
Ale sami popatrzcie:
 

Na razie wyszliśmy z parteru:

aaa... wystająca rura od kanalizy nie oznacza, że tu będzie stał kibelek! Na tyle jeszcze nie powariowaliśmy, żeby "porcelanę" w centralnym miejscu salonu ustawiać ;-D

Tak, tak. Humor też da się mierzyć na palety, zwłaszcza, jeśli tak wygląda:

Uśmiech Jokera zapewniła nam podłoga na poddasze!