wpisy na blogu

Oto jest pytanie.

Z czystym sumieniem chyba jednak nie polecam, no chyba że komuś tak się nudzi, że przeczyta wszystko byleby zabić czas.

Ksiązkę napisała osoba, która fascynuje się sprzataniem od dziecka - bodajże jak miała 5 lat to odkryła w sobie ten dar ;) Książka miejscami nudnawa, bo w kółko opisuje podobne rzeczy i, moim zdaniem, raczej detykowana osobom, które mają problem z zagraconym mieszkaniem, brakiem miejsca na podłodze, stolikach i wywalających się ciuchach z szafy. Nawet w książce był przykład osoby, która miała 80 rolek zapsu papieru toaletowego ...

Główne myśli z tych 222 stron to:

Sprzatamy raz w życiu a później odkładamy tylko rzeczy na swoje miejsce.

Bałagan ma dwie możliwe przyczyny: zbyt wiele wysiłku trzeba włożyć w odłożenie rzeczy lub też nie wiadomo, gdzie daną rzecz odłożyć. 

Wniosek: Każda rzecz powinna mieć swoje miejsce ( podobne rzeczy w jednym miejscu lub blisko siebie)  i powinno sie układać rzeczy tak żeby łatwo je się odkładało a nie brało. Mamy problem głównie z odkładaniem rzeczy.

Trzymanie rzeczy pionowo

Łatwo jest wtedy wszystkie je zobaczyć i wyciągnąć tą która potrzebujemy. I tak znajdziemy informacje, jak układać skarpetki pionowo ... itp. Muszę to przećwiczyć ;)

Sprzatać rzeczy kategoriami i wyrzucać te nie sprawiające nam radości.

Cel jest taki, że mamy otaczać sie przedmiotami, które sprawiają nam radość.

Powiem Wam, że napewno po lekturze trochę rzeczy pójdzie w kosz, ale nie zrewolucjonizowała ona mojego życia :(

A poza tym w książce można znaleźć informacje, jak rozmawiać z ubraniami, aby dłużej nam służyły, jak witać się z domem ... i dla mnie zaskoczenie, bo nigdy tego nie robie po każdorazowym przyjsciu do domu wypakowywać wszystko z torebki i odkładać torebkę do szafy, szafki... tzn. na przypisane miejsce. I oczywiście wcześniej podziękować jej, że cały dzień nam dzielnie służyła.

Nie składować kosmetyków przy wannie i prysznicu, tylko po użyciu wycierać i odkładać do szufladki. Autorka chwali się również, że suszy na balkonie po użyciu ściereczki, gąbki, durszlaki i sitka ... 

Ogólnie, wydaje mi się, że Marie Kondo chyba w dość niefortunny sposób, próbuje nam przypomnieć, że w posprzątanym domu lepiej nam się żyje. Ale to chyba nic nowego? Wiadomo, że w uporządkowanej przestrzeni dobrze nam się funkcjonuje, myśli i działa - bo jakby nie było bałagan jest irytujący ... 

To byłoby na tyle ;)