wpisy na blogu

 Nareszcie jest o czym pisać . Godzina "0" wybiła o 16.30 naszego czasu.

Oto bohaterka dzisiejszej opowieści:

Kopareczka przyjechała oczywiście nie sama, tylko z Panem. Pan cuda wyczyniał - widok zaiste dla ludzi o mocnych nerwach. Jeździł, kopał, wyrównywał - tylnymi kołami pół centymetra od moich drzewek... i nic nie zniszczył... nie mogłam na to patrzeć po prostu, tak przerazający był to widok.

Najpier "pod łyzkę" poszły hałdy piachu z boku domu:

Pan zasypywał nam nimi "wieczną" kałuzę, z którą nota bene mieliśmy wiosną niemało kłopotów. Poszła na ten szczytny cel cała jedna hałda.

Następna w kolejce była lepsza ziemia z tyłu domku. I tu Pan Koparkowy popisał się umiejętnością ślicznego wygładzania terenu.

Mamy więc pole, o czym natychmiast dowiedziały sie ptaszki. Z głośnym okrzykiem: Świeze pędraczki!!!! ruszyły do boju. Wszystkie, nieważne, czy ktoś się nazywa pliszka czy sikorka, siwe, złote, czarne, gołębie i brązowe. Po prostu wyzerka na całego 

To co zostało z prawej strony zdjęcia powyzej to "nadwyzki" zwiru, którymi Pan zajmie się dzisiaj. Jeden z dobrych sąsiadów zaoferował się, ze przygarnie sierotkę do siebie - i po kłopocie.

Rano, wyjezdzając do pracy, zastaliśmy cieszący oko widok:

 Jakże by się chciało napisać: Hura, mamy kasę, jedziemy z robotą aż się kurzy normalnie...

Niestety nic z tych rzeczy. Od jakiegoś czasu biwakujemy "na dziko". Posadzki brak. Ściany niepomalowane, chociaż farba jest i czeka ciierpliwie. Nie ma sensu malować, kiedy podłóg nie ma, bo zanim się tamto zrobi, to się zakurzy i przykro będzie patrzeć. Zatem czeka.

Salon niezagospodarowany strasznie... o, przepraszam, jakiś czas temu, moze w zeszły poniedziałek, a może jeszcze tydzień wcześniej zamienił się w  salon gier. W miejscu, gdzie przyszły kominek będzie się łączył z dużym kominem, czyli tam, gdzie dziura jest...na dużym kartonie, co by się nic nie zniszczyło, tymczasowo zawisła tarcza do gry w Darta (jak powszechnie wiadomo przyroda nie znosi pustki, hi, hi). Rzucamy więc rzutki w wolnym czasie  Niestety najczęściej przegrywam.

Dziecko już od tygodnia w świecie, konkretnie w Beskidzie Śląskim na obozie - to gdzieś w Waszych stronach, prawda? Wydzwania codziennie, bo też i atrakcji niemało.. Jeszcze tylko tydzień i mam urlop, co się wiąze z dokładniejszym przyjrzeniem się terenowi.

A w terenie:

• rośnie mała grządka z rzodkiewką
• zakwitły lilie ściągnięte w ubiegłym roku z lasu przez dziecko
• liliowce, również ściągnięte z lasu, czekają na swoją kolej
• przy płocie pnie się w górę maleńka malinka
• moje zielono-białe liście /otrzymane od sąsiadki/ wypuściły coś fioletowego, co troszkę kwiaty przypomina, ale kwiatami jednak nie jest  - mają być z tego podobno takie czerwone bombki jesienią...
• po przebiśniegach na razie wszelki ślad zaginął, pewnie się wiosną odezwą
• zasadziłam jeden krzaczek lauro-wiśni /otrzymałam od sąsiadki i trzeba było roślinkę gdzieś ulokować/ - o dziwo nie więdnie...

W domciu przybyły:

• duuuuża lodówka, bo z małą nieziemsko się męczyłam
• pralka, skądinąd bardzo potrzebny sprzęt.

Dziecko, z racji przetrzymywania w leśnej głuszy, dostało:

• basen
• skocznię- wszystko nierozpakowane, bo najpierw teren trzeba wyrówać
• podstawowe kanały TV, z najbardziej podstawowym z możliwych Disney Channel, bo jak wiadomo bez tego kanału po prostu obyć się nie można.

Trwa walka z odprowadzaniem deszczówki. 

... i posprzątaliśmy strych, ufff...

No i news / ...z d...y/:

Przedwczoraj,  najbardziej niespodziewanie na świecie w leśnej głuszy znaleźli nas młodzi ludzie, czytelnicy mojego bloga. Szukali po wszystkich drutach i łączach elektrycznych w okolicy i w końcu nas w końcu wytropili. Oczywiście pokazaliśmy domek - chyba się im podobał, przynajmniej mam takie wrazenie 

I TO BY BYŁO NA TYLE...

Pozdrawiam! Oczywiście nie tylko Szyszunię. Buziaczki-ciumeczki ślę 

 .......................................................

NO I ŹLE NAPISAŁAM. POSADZKĘ OCZYWIŚCIE MAMY... TYLKO NIC NA NIEJ NIE LEŻY. ZA TO JEST ODKURZONA I SIĘ NIE KURZY

 ... Właściwie nie wymaga komentarza...

Sami popatrzcie:

podchodzimy bliżej...

... zaglądamy...

 I jak tu się nie cieszyć, kiedy wrteszcie znikła uprzykrzona, znienawidzona góra gruzu? No jak? Moje udręczone oczęta męczyły się potwornie patrząc na piętrzący się na podwórku Mount Everest. W workach po ekogroszku i bez worków, styropian, śmieci budowalne, kawałki pocietych i połamanych pustaków... zresztą czego tam nie było! 

Wszystko, jak za dotknięciem czarodziejskiej rózdżki pojechało w świat. Pa, pa!

Panowie byli bardzo solidni, wszystko ładnie wysprzątali i wygrabili, firma jest jak najbardziej oficjalna, więc nie muszę się martwić i zadręczać ekologicznej części duszy, że śmieciory trafią na jakieś dzikie wysypisko.

W każdym razie mam już czysto. Wspomniany Mount Everest składał się z... bagatelka - 4 wywrotek!!!

Kolejnym tematem do rozgryzienia będzie ukształtowanie terenu /czyli innymi słowy likwidacja hałd ziemi i takie rozplanowanie, żeby dobrze było/, no i odprowadzenie wody deszczowej. Pierwsze eksperymenty w tym kierunku zostały wprawdzie poczynione, ale wszystko jest jeszcze na etapie prób i błędów /czyli co próba to błąd /.

...............................................................................................................................

Acha. Zdjęć śmieci nie posiadam, bo tak bardzo mi się nie podobały, ze nie mogłam się zmusić do jakiegokolwiek uwieczniania... a bez zdjęć "przed" zdjęcia "po" nie mają najmniejszego sensu: ot, kawałek zwykłej działki...

 No i zmobilizowałyście mnie Dziewczyny. To, że nie piszę, to nie przez to, że kogoś nie lubię lub o kimś zapomniałam. Wręcz przeciwnie. Śledzę i wiem co się u Was dzieje. Podziwiałam kuchnię Szyszuni, Bączkowe inspiracje, Edysi walkę z trawą, ptaszki w gniazdku, nie pamiętam czy u Domi czy u Sylwii, widziałam jak wystrzeliła Iskierka nad morzem, kafelkuję razem z Iskierką-Marysią. Itede.

Tylko nie mam o czym pisać....

... no, może do dziś, bo pomyślałam,  że mój eksperyment może się komuś przydać.

Kto lubi pył?

No, nikt. To logiczne nawet. 

Więc ja też nie, a skoro mam dużo czasu... myślę i myślę, a może nawet w czasie przeszłym: myślałam, myślałam i wymyśliłam.

Złapałam za duży odkurzacz i, szast prast, odkurzyłam cały parter. Wyło niemiłosiernie, szum jak na lotnisku, nie przymierzając. Posadzka kolor zmieniła przez to odkurzanie, ale - udało się!!! Pyłu ani śladu. Dla niedowiarków zamieszczam fotki eksperymentalnie nie wycieranych przez 9 dni parapetów. O, proszę:

Ponieważ niektórzy z dwóch stron lubią, prosze bardzo, druga strona:

Pomyślałam sobie, że przed samym położeniem czzegoś ładniejszego na posadzkę warto się pokusić o ponowne odkurzanie. Pył wtedy zniknie i nie będzie spod paneli straszył i wyłaził. 

BUZIACZKI!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!